Nie byłam zbytnio zachwycona faktem, że pomimo mojego spóźnienia i zwałów roboty zalegających jeszcze z poprzedniego dnia nie pozwala mi się pracować. A przecież powierzono mi bardzo odpowiedzialne zadanie i wystarczy, żebym raz się pomyliła, popełniła jedną, maleńką omyłkę, zrobiła jeden tyciuteńki błąd, żeby pewna grupa ludzi zmuszona była świętować Wigilię tylko na zupkach chińskich. Dlatego Wynagrodzenia pracowników oddelegowanych do Ciechocinka powinny znaleźć się w systemie już dawno temu, ale niestety, nie znalazły się i w czasie najbliższych minut również się nie znajdą. Oby tylko naszej manager, o ile w końcu pojawi się w pracy, nie wpadło do głowy zajrzenie do naszego zatłoczonego biura i rzucenie okiem na moje postępy… Inaczej piekło to będzie nic w porównaniu z tym, co się po tym rozpęta. Dlatego z przyklejonym do mojej pośpiesznie umalowanej twarzy sztucznym uśmiechem i z najwyższą niechęcią zdecydowałam się wysłuchać, co też ci moi współpracownicy mają do powiedzenia…
