Na fali dyskusji, jaka powstała po załamaniu na rynku akcji w czarny poniedziałek, 19 października 1987 r., kiedy rynek akcji stracił przeszło 20% wartości w ciągu jednego dnia, pojawiły się oskarżenia, wysuwane wobec technik giełdowych opartych na transakcjach futures na wskaźniki giełdowe (przede wszystkim przez Komisję Brady’ego, powołaną przez prezydenta Reagana do zbadania sytuacji na rynku akcji), które obciążały wymienione strategie odpowiedzialnością za krach na giełdach. Jedna z technik tego rodzaju, nazywana program trading, polega na dokonywaniu prowadzonych przez komputer transakcji kupna i sprzedaży kontraktów futures na indeksy kursów akcji oraz tych akcji, których ceny są objęte wskaźnikiem. Program trading jest formą arbitrażu, który ma zapobiegać powstawaniu zbyt wysokich różnic pomiędzy cenami papierów wartościowych a cenami tych samych papierów wartościowych na rynku futures na indeksy giełdowe. Na przykład, jeśli cena kontraktu futures na indeksy kursów akcji jest znacznie niższa od cen samch akcji, operatorzy program trading kupują kontrakty futures na wskaźniki i sprzedają akcje, wskutek czego cena kontraktów rośnie, zaś cena akcji spada. Krytycy program trading twierdzą, że ostry spadek cen kontraktów futures na wskaźniki kursów akcji w czarny poniedziałek doprowadził do masowych sprzedaży na rynku akcji, które miały pomóc w utrzymaniu cen akcji na poziomie odpowiadającym cenom kontraktów futures na indeksy giełdowe.